#69 Nowa Fantastyka 03/2012 - omówienie numeru

Nowa Fantastyka ma już swoje stałe miejsce na rynku miesięczników. Dla mnie jest to jedyna fantastyczna gazeta, którą czytam od deski do deski, a zawartość potrafi mnie wciągnąć i się podobać. Za 9,99 dostajemy solidną porcję artykułów, opowiadań i recenzji, które zadowolą każdego fana fantastyki.

Na sam początek Jakub Winiarski podejmuje temat ACTA. Chociaż emocje już wygasły, zagrożenie nadal jest realne, a postawa rządu, który podejmuje pochopne decyzje i ukrywa prace nad tą (i jeszcze gorszymi nawet) ustawami jest niepokojąca i niedopuszczalna. Do tej samej kwestii odnosi się w swoim felietonie Rafał Kosik. Autor świetnych książek science-fiction dla dorosłych oraz serii dla młodzieży "Felix, Net i Nika" rozważa, czym jest "ściąganie" z Internetu oraz apeluje o zmianę poziomu dyskusji nad prawami autorskimi. Chociaż jako do autora mam do niego spory szacunek, nie do końca zgadzam się z jego poglądami przedstawionymi w artykule. Nowa Fantastyka jednakże nie mogła przejść obok ACTA obojętnie, ale dwa głosy w miesięczniku (chociaż ambiwalentne) to trochę za mało. Widać wyraźnie, no i chyba każdy o tym wie, że Polacy uwielbiają debatować, ale robić nie ma komu. Na razie widmo wprowadzenie restrykcyjnych ustaw się oddaliło, ale kto wie, cóż gorszego czeka za rogiem?

Do ACTA nawiązuje też (chociaż nie bezpośrednio) Jakub Ćwiek. W tekście "Gra w krzesełka" rozważa proces powstawania kultowych bohaterów i fakt, że wszyscy oni są tak naprawdę chociaż w maleńkiej części "ściągnięci" z innych postaci. Co by było w takim razie, gdyby wytwórnie/twórcy zastrzegali sobie archetypy swoich bohaterów? Wizja niezbyt optymistyczna, dlatego warto uświadomić ludzi, że nawet "piractwo" ma swoje jasne strony i bez niego nie poznalibyśmy ogromnej części popkultury. Od tych przykrych tematów odchodzi zupełnie Peter Watts w swoim tekście "Urodzeni by być złymi", w którym krytykuje naukowców piszących science fiction za zbyt naukowy język. Ta krytyka należy się również jemu, o czym sam dobrze wie. Niezaprzeczalnie jednak, żeby pisać SF trzeba mieć ogromną wiedzę.

Wraz z Joanną Kułakowską wchodzimy na ściślej związane z fantastyką tory. Artykuł "Fantastyka, kobieca przygoda" to podsumowanie stereotypów kobiet-pisarek z naszymi polskimi prawdziwymi fantastkami. Ciekawie napisane i wyróżnione wiele książek, na które warto zwrócić uwagę. Zostając przy literaturze, mamy tu jeszcze dwa teksty, które się z nią wiążą. Jeden  to sylwetka Aleksandra Junoszy-Olszakowskiego, zaś w drugim mowa o twórcach i ich książkach z nurtu historii alternatywnej.

Przejdźmy teraz do sedna każdego numeru, czyli opowiadań. Niektórzy sięgając po Nową Fantastykę wolą czytać jedynie artykuły, ale w tym numerze warto zajrzeć do środka, gdyż teksty tam zaprezentowane reprezentują naprawdę wysoki poziom. Chociaż nazwiska autorów były dla mnie zupełnie do tej pory nieznane, chętnie sięgnę po inne ich teksty.

Pierwsze opowiadanie, chociaż nie zachwyca, ciekawi. Tomasz Przewoźnik w tekście "Najlepszy hycel w mieście" przedstawia historię człowieka, dla którego łapanie dzikich, genetycznie modyfikowanych psów to sposób na życie. Napisane z ciekawym pomysłem i dobrze się czyta. Kolejny tekst to "Lilka" Radosława Raka. Jest to dziwna historia opowiadająca o dziewczynie, która nie może spłodzić mężowi syna, przez co ten ją zostawia samą w odosobnionym leśnym domku na długie godziny. Autor nietypowo powiązał fantastykę z folklorem, dobitnie i brutalnie opowiadając smutną historię samotnej kobiety. Jeden z dwóch według mnie najlepszych tekstów to "Legenda" Tomasza Kaczmarka. Przedstawia on niepokojącą wizję podziemnego miasta, które zależne jest od jednego człowieka. Postapokaliptyczny świat, w którym powierzchnia stanowi wielką niewiadomą według mnie jak najbardziej wart jest rozwinięcia. Kolejne opowiadanie "Cała prawda o Angleterre" Jakuba Wojnarowskiego jest zupełnie nie w moim stylu - Rosja, towarzysze, obywatele i dziwne, niewyjaśnione paradoksy.

Zagraniczni autorzy prezentują jeszcze wyższy poziom niż Polacy. "Księga feniksa" Nnedi Okorafor to niesamowity tekst, który jest połączeniem X-menów i nastroju Igrzysk Śmierci. Świetne opisy, szybka akcja, a do tego intrygująca fabuła składają się na tekst, którego ciąg dalszy trzeba poznać. Leonid Kaganow i jego "Magia" z kolei to porządny tekst, w którym przedstawia on postapokalipsę bez... apokalipsy. Co by było, gdyby ktoś wynalazł sposób na zabijanie ludzi znając tylko ich imię, nazwisko i twarz? Zaintrygowani? Odpowiedź znajdziecie w treści opowiadania.

Marcowa Nowa Fantastyka to świetny numer. Zarówno opowiadania jak i felietony przypadną Wam do gustu, a poza nimi możecie także poczytać recenzje, bądź wziąć udział w konkursach. Polecam, bo się opłaca :)